Z depresji wyleczył mnie i psychiatra i psycholog razem po kliku latach dali radę, osobno nie było efektów. Wiem, że wielu z was nie będzie chciało skorzystać z takiej pomocy ja jednak, wiem że warto spróbować i marnować czas na depresję. Życie jest tylko jedno!
Rzucenie się na głęboką wodę, uniezależnienie się finansowe i odcięcie się od toksycznych ludzi, dużo też pomógł mi sport. Dużo się działo wokół i przeszło. Nie chcę już więcej analizować życia, wierzę, że czeka na mnie wiele dobrych chwil.
Mnie uratowała miłość, ona trzyma mnie z dala od depresji. Po prostu miłość do wszystkiego co nas otacza. Dawanie miłości wszędzie, gdzie tylko to jest możliwe. Miłość jest potrzebna wszędzie, a pierwszą osobą, która ją dostaje jesteśmy my sami, bo to ona z nas wychodzi.
Dyskutowanie z psychologiem na temat moich zaburzeń ogromnie mi pomogło. Zdecydowanie zrozumiałem stan swojego zdrowia psychicznego oraz jak radzić sobie z chorobą. Polecam spróbować każdemu.
Najczęściej pomocna w tym wypadku jest terapia poznawczo- behawioralna. Ważne są również inne techniki relaksacyjne, aktywność fizyczna oraz zmiana środowiska dla osoby chorej.
Staraj się poukładać sobie wszystko tak aby mieć czas. Wstawaj na tyle wcześnie aby wyrobić się z każdą rzeczą oraz poświęcić np. 5 minut na sprawdzenie czy wszystko jest w porządku, zanim wyjdziesz.
Dobrym ale też trudnym sposobem jest, terapia farmakologiczna wprowadzona przez lekarza. Pamiętajcie, że każdy jest inny i przyjmuje inne leki!
Pacjent musi zrozumieć I rozpoznać objawy, które wywołują u niego lęki. Kolejnym etapem jest wprowadzić sposoby, mechanizmy aby radzić sobie z tymi objawami.
Polega na leczeniu przyczynowym. To okres długo terminowy, a nie krótko terminowy (nie da się wyleczyć człowieka w ciągu kilkunastu sesji, skoro czynniki traumatyczne, zakłócające prawidłowy rozwój jednostki, zadziałały na bardzo wczesnym etapie życia dziecka, a następnie utrwalały jego negatywne skutki przez „naście”, a nawet „dziesiątki” lat).
